Μια ανάγνωση των δηλώσεων Τσίπρα - Ζάεφ

Παρακολουθώντας τις δηλώσεις Τσίπρα – Ζάεφ στο Νταβός, είναι φανερό ότι ο πρωθυπουργός επιχειρεί να αλλάξει τη βάση συζήτησης, μετά την πίεση του συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης και ενόψει εκείνου της Αθήνας στις 4 Φεβρουαρίου.

Αρκεί αν σκεφθούμε μόνο ότι την προηγούμενη Κυριακή, ανήμερα της επικείμενης κινητοποίησης, δήλωσε στο «Έθνος» ότι «Δεν είναι παράλογο να εμπεριέχεται ο όρος Μακεδονία σε μια σύνθετη ονομασία».
Σήμερα ενώπιον του Σκοπιανού πρωθυπουργού Ζάεφ έβαλε ως «προαπαιτούμενο» την καταπολέμηση του αλυτρωτισμού, στοιχείο εξαιρετικά σημαντικό –ο Ανδρέας Παπανδρέου τον οποίο τόσο πολύ θαυμάζει, έλεγε ότι «το όνομα είναι το όχημα του αλυτρωτισμού». Επίσης, ενώ μίλησε για σύνθετη ονομασία που θα ισχύει έναντι όλων, απέφυγε επιμελώς να αναφέρει εάν θα περιέχεται η λέξη Μακεδονία (κάποιοι το θεωρούν αυτονόητο στη σύνθετη ονομασία, στη διπλωματική γλώσσα όμως οι διατυπώσεις έχουν μεγάλη σημασία).
Είναι προφανές ότι ο Τσίπρας, μετά την απόπειρα για λύση αστραπή (όμως μη αποδεκτή από τους βορειοελλαδίτες) επιχειρεί τώρα να κερδίσει χρόνο αποφεύγοντας μια ευθεία σύγκρουση με οποιονδήποτε, ευελπιστώντας ότι αυτό θα λειτουργήσει κατευναστικά εντός και εκτός χώρας.
Όσο για τα «δώρα» του Ζάεφ, για αλλαγή ονόματος σε αεροδρόμιο και εθνικό αυτοκινητόδρομο, αυτά είναι πολύ λίγα. Η «ατζέντα συνεργασίας» για να είναι ειλικρινής θα πρέπει, αν μη τι άλλο, να περιλαμβάνει από αλλαγή σχολικών βιβλίων μέχρι συντάγματος.
Ο χρόνος θα δείξει μέχρι ποιο σημείο θα φτάσει η αλλαγή στάσης του Αλ. Τσίπρα από την αρχική του θέση. Κι αν θα προλάβει να βγει μπροστά από τον Κ. Μητσοτάκη, αρνούμενος τελικά να δεχθεί ένα όνομα που θα περιέχει τη λέξη Μακεδονία, επικαλούμενος το ανάχωμα του αλυτρωτισμού. Και ακολουθώντας το λαϊκό αίσθημα. Εκτιμώ πως τίποτε δεν πρέπει να θεωρούμε απίθανο.
 πηγή