Ανάλυση: Προτεραιότητα οι εργαζόμενοι, όχι τα κανάλια – Ερωτήματα για την επόμενη μέρα

Η απροκάλυπτη προπαγάνδα ενάντια στο διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες και το τέλος της ανομίας, συνοδεύεται σχεδόν πάντα από κροκοδείλια δάκρυα και το επιμύθιο… «ναι, αλλά για τους εργαζόμενους του Mega και του ιδιωτικού τομέα δε νοιάζεστε«.

Το γεγονός, δηλαδή, πως οι κρατικοδίαιτοι μέτοχοι έπαιξαν στα ζάρια, στα θαλασσοδάνεια και για χάρη της πολιτικής τους επιρροή, τις ζωές εκατοντάδων εργαζομένων, χρεοκοπώντας τα κανάλια τους, παρουσιάζεται ως ένα σχέδιο της κυβέρνησης για να πληγεί ο ιδιωτικός τομέας.
Το παράδειγμα του Mega είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό, όχι μόνο γιατί έμεινε εκτός διαγωνισμού λόγω ελλιπούς φακέλου, αλλά συνδέεται και με 3 μεγάλους ομίλους, τον ΔΟΛ, τον Πήγασο και τον όμιλο Βαρδινογιάννη.
Εδώ τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Αν οι μέτοχοι του άλλοτε κραταιού καναλιού, που έριχνε και ανέβαζε κυβερνήσεις κατά βούληση, ήθελαν να σώσουν την εταιρεία (και τους εργαζομένους)… θα την είχαν σώσει.
Τα δάνεια που έπαιρνε το κανάλι από το 2009, με αποκορύφωμα το ομολογιακό δάνειο των 98 εκάτ. Ευρώ το 2012, ήταν η αρχή και η παραδοχή του τέλους.
Μη καταβολή δεδουλευμένων, υπερωριών και επιδομάτων, εξαντλητικά ωράρια εργασίας, περιπτώσεις απασχόλησης ανασφάλιστων εργαζομένων, ευέλικτες μορφές εργασίας (συμβάσεις μερικής απασχόλησης, συμβάσεις δανεισμού, εργολαβίας και μπλοκάκια. Αυτή ήταν η κατάσταση στο Mega αλλά και στα άλλα κανάλια.
Το Mega συνέχιζε όμως να δίνει πλουσιοπάροχους -ακόμα και μέσω οικονομικής κρίσης- μισθούς. Όχι φυσικά στους απλούς εργαζόμενους, αλλά στους μεγαλοδημοσιογράφους που την ίδια στιγμή κατηγορούσαν τον κόσμο –με το σιγοντάρισμα των πολιτικών τους υπαλλήλων- πως αυτός φταίει για τη χρεοκοπία και πως θα έπρεπε να μάθει να ζει ανάλογα με τις δυνατότητές του.
Ερωτήματα και υποθέσεις εργασίας για την επόμενη μέρα
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία σε κανέναν -εκτός αν είσαι έλληνας νεοφιλελεύθερος ή ο Κυριάκος Μητσοτάκης- ότι το τέλος της ανομίας στο τηλεοπτικό τοπίο είναι μια ιστορική στιγμή για τη χώρα. Το έδειξε ήδη η πρώτη μεγάλη δημοσκόπηση που διενεργήθηκε ειδικά για το θέμα αυτό. Είναι σαφέστατα η πρώτη νίκη της πολιτικής απέναντι στο διαπλεκόμενο σύστημα συμφερόντων της μεταπολίτευσης.
Από εκεί και πέρα όμως -και σε πρακτικό επίπεδο- υπάρχουν πολλά ερωτήματα για την επόμενη μέρα.
Υπάρχουν υποψήφιοι καναλάρχες που δεν ανήκουν στην παλαιά φουρνιά και που ακόμα και αν πάρουν τη ψηφιακή άδεια δεν έχουν έτοιμη καμιά υλικοτεχνική υποδομή ώστε να εκπέμψει σήμα το νέο κανάλι. Υπάρχουν επίσης υπάρχοντα κανάλια που μπορεί να μην πάρουν άδεια και που ήδη χρωστάνε στους εργαζόμενους δεδουλευμένα.
Περιπτώσεις σαν και αυτές εγείρουν πολλά ερωτήματα:

• Θα υπάρχει περίοδος χάριτος ώστε να λειτουργήσει το νέο κανάλι ακόμα και σε περιπτώσεις που αυτό θα χρειαστεί ένα εύλογο χρονικό διάστημα;
• Θα υπάρχει περίοδος χάριτος για τα ήδη υπάρχοντα κανάλια που δεν θα πάρουν άδεια; Τι προβλέπεται για τους εργαζόμενους που είναι ήδη απλήρωτοι και που θα μείνουν χωρίς δουλειά;
• Υπάρχει περίπτωση ο νέος καναλάρχης να μπορεί να αγοράσει ένα παλαιό κανάλι (που πλέον δεν θα έχει άδεια) και να συνεχίσει να το λειτουργεί κάτω από νέο όνομα, ΑΦΜ ή ακόμα και με την ίδια ονομασία;
• Στην περίπτωση αυτή τι προβλέπεται για τους εργαζόμενους; Αν πάρουμε ως παράδειγμα το Mega (που είναι ήδη εκτός διαγωνισμού). Μπορεί ο νέος καναλάρχης να αγοράσει από την τράπεζα στην οποία είναι υποθηκευμένα τα πνευματικά δικαιώματα από τις σειρές χωρίς όμως να είναι υποχρεωμένος να πληρώσει τα χρωστούμενα σε συντελεστές ή να δώσει δουλειά στους εργαζομένους του καναλιού;
• Αν μετά τις 90 μέρες που προβλέπονται, δε γίνει χρήση της αδείας και η αδειοδοτημένη εταιρεία δε φέρει σε πέρας το έργο η άδεια χάνεται; Υπάρχει περίπτωση να γίνει εκ νέου ο διαγωνισμός για την «ορφανή» άδεια;
• Σε περίπτωση τα κανάλια που δεν πάρουν άδεια, συνεχίζουν να λειτουργούν κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, οι διαφημιστικές εταιρείες θα μπορούν να συνεχίζουν να δίνουν διαφήμιση σε εταιρίες που δεν έχουν άδεια ή τα τιμολόγιά τους θα είναι εικονικά;
• Αν η DIGEA η οποία απαγορεύεται να μεταφέρει σήμα από κανάλια που δεν έχουν αδειοδοτηθεί, τελικά το κάνει… θα μπορούν τα άλλα κανάλια να την κατηγορήσουν για αθέμιτο ανταγωνισμό;
• Μπορούν τα κανάλια που δεν πάρουν άδεια να εκπέμψουν σήμα μέσω Κύπρου με δορυφορικό μέσο; Στην περίπτωση αυτή οι διαφημιστικές εταιρείες μπορούν να δώσουν διαφημίσεις σε αυτά τα κανάλια;

Η αλήθεια είναι πως η ελληνική ιδιωτική τηλεόραση… δεν ήταν ποτέ ιδιωτική. Τα δάνειά τους, τα ελλείμματα και τους ισολογισμούς τους, τα πλήρωνε ο φορολογούμενος πολίτης. Όχι μόνο γιατί ποτέ τα κανάλια δεν πλήρωσαν τη χρήση της δημόσιας συχνότητας αλλά και γιατί δεν μπόρεσαν να αποπληρώσουν τις ανακεφαλαιοποιημένες με χρήματα του ελληνικού λαού τράπεζες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι πως την περίοδο κυριαρχίας της Digea (και μετά το «μαύρο» στην ΕΡΤ) το κόστος εγκατάστασης του εξοπλισμού αναμετάδοσης των ψηφιακών σημάτων το πληρώνανε οι δήμοι. Δηλαδή το δημόσιο και οι δημότες είχαν επωμιστεί και το κόστος των κεραιών αναμετάδοσης.
Σε έναν όμως κλάδο που δέχθηκε το ισχυρότερο πλήγμα την περίοδο της κρίσης, αυτό των ΜΜΕ, την πληρώνουν και πάλι τα βατράχια στο πεδίο μάχης των βουβαλιών.
Είναι η ώρα να δώσουν όλοι –μεταξύ αυτών και η κυβέρνηση- απαντήσεις στους ανθρώπους που αγωνιούν για το μέλλον τους.
altsantiri.gr