Τι έζησα στην αγροτομάνα Θεσσαλία

Μια επίσκεψη τις ημέρες των εορτών σε χωριά της Θεσσαλίας ήταν αρκετή για να μου μάθει ότι η αγροτιά ξεψυχά. Τα περισσότερα χωριά συντηρούνται και υπάρχουν μόνον χάρις στην παρουσία και τα πενιχρά εισοδήματα των συνταξιούχων γερόντων καθώς οι ενεργοί αγρότες (ηλικίας κυρίως άνω των 50 ετών) χρόνο με το χρόνο λιγοστεύουν.

Διάβαζα σε κυριακάτικο φύλλο εφημερίδας ότι η επαρχία αντέχει στην κρίση, ενώ ο ευφάνταστος συνάδελφος -βαθιά νυχτωμένος- έκανε λόγο ακόμη και για επιστροφή νέων τα τελευταία χρόνια στα χωράφια με σκοπό την ενασχόληση με την γεωργία και κτηνοτροφία. Είναι αυτό που χαρακτηρίζω ρεπορτάζ της κοιλιάς. Δηλαδή βγάζουμε συμπεράσματα χωρίς επιτόπιο έλεγχο βασιζόμενοι σε βαρύγδουπες δηλώσεις υπουργών περί σταδιακής αναγέννησης της υπαίθρου.
Οι κατά καιρούς υπουργοί Γεωργίας έχουν ίσως κάθε λόγο να το κάνουν αλλά οι συνάδελφοι καλόν είναι να μην εμπιστεύονται τέτοιου είδους δηλώσεις. Να διηγηθώ λοιπόν τι έζησα στην αγροτομάνα Θεσσαλία. Εγκατάλειψη, εγκατάλειψη, εγκατάλειψη. Οι περισσότεροι νέοι έχουν φύγει αναζητώντας την τύχη τους στη Γερμανία (σε εστιατόρια συμπατριωτών και με μισθό μόλις 800 ευρώ το μήνα). Οσοι μεσήλικες αγρότες επιμένουν να ασκούν τη γεωργική επιβιώνουν μετά βίας.
Μιλάμε για το μέσο κλήρο των 42 στρεμμάτων (το 92% των αγροτών έχει κλήρο μέχρι 50 στρέμματα) με καθαρά έσοδα, μαζί με τις επιδοτήσεις, να μην ξεπερνούν τα 5.000 ευρώ το χρόνο. Αφαιρέστε από αυτά την εξοντωτική φορολόγηση(για τα εισοδήματα του 2015 θα φορολογηθούν με 26% από το πρώτο ευρώ) και τις ασφαλιστικές, κατ' άτομο, εισφορές, που φτάνουν συνολικά για το ζευγάρια τα 2.000 ευρώ το ελάχιστο το χρόνο. Μάλιστα οι φωστήρες της Τρόικας ζητούν επιτακτικά από το 2016 να αυξηθούν στο ύψος του ΙΚΑ, με ένα λόγο να τριπλασιαστούν. 
Αρα λοιπόν τα 5000 ευρώ καθαρά καταλήγουν, με την αφαίρεση φόρων και εισφορών,σε 2000-3000 ευρώ καθαρά το χρόνο. Ισον 200-300 ευρώ το μήνα. Ετσι επιβιώνει  η συντριπτική πλειοψηφία των αγροτών και μάλιστα στην αγροτομάνα Θεσσαλία. Οι ινστρούχτορες των αστικών κέντρων μιλούν για επιστροφή στην γεωργία χωρίς να έχουν στοιχειώδη γνώση για την ερημοποίηση που έχει ήδη συντελεστεί στον αγροτικό τομέα. Τα όποια προγράμματα βελτίωσης η επιδότησης νέων αγροτών κάνουν τους περισσότερους νέους να αδιαφορούν. Κι αυτό γιατί απαιτείται ένα ελάχιστο προσωπικό προσωπικά κεφάλαια 50.000 ευρώ για να ξεκινήσει ένας νέος αγρότης μια εναλλακτική καλλιέργεια η μια σύγχρονη κτηνοτροφική μονάδα.
Τραπεζικά δάνεια δεν δίνονται, αλλά ούτε υπάρχουν  αγρότες με τέτοια κεφάλαια σε ρευστό. Και ποιος άραγε θα ρισκάρει σε μια επένδυση, όπως είναι η αγροτική,όπου το κόστος καλλιέργειας είναι δυσθεώρητο και οι τιμές των προιόντων ευμετάβλητες κάθε χρόνο χωρίς κανείς να παραλείπει τον ασταθή παράγοντα των καιρικών συνθηκών; Αυτό που έζησα λοιπόν είναι μια πραγματική,και όχι επίπλαστη,εικόνα της πραγματικής κατάσταση που βιώνει ο πρωτογενής τομέας. Τα λόγια που εκπορεύονται από επίσημα χείλη κυβερνώντων η ακόμη και δημοσιογράφων από τα αστικά κέντρα,είναι λόγια του αέρα.
Η όπως μου είπε ένας αγρότης "τα χωριά  υπάρχουν ακόμη γιατί τα "ζουν" οι συνταξιούχοι του ΟΓΑ, όπως ζουν με τις συντάξεις παιδιά και εγγόνια".
   του Θάνου Πασχάλη 
newpost.gr